Conjugación del verbo regular 'arremeter' en español en pretérito pluscuamperfecto de indicativo

 0    10 speciālā zīme    trūkums
lejupielādēt mp3 Drukāt spēlēt pārbaudiet sevi
 
jautājums español atbilde español
yo [arremeter]
1. persona singular, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
yo había arremetido
tú [arremeter]
2. persona singular, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
tú habías arremetido
él [arremeter]
3. persona singular, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
él había arremetido
ella [arremeter]
3. persona singular, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
ella había arremetido
Usted [arremeter]
3. persona singular, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
Usted había arremetido
nosotros [arremeter]
1. persona plural, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
nosotros habíamos arremetido
vosotros [arremeter]
2. persona plural, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
vosotros habíais arremetido
ellos [arremeter]
3. persona plural, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
ellos habían arremetido
ellas [arremeter]
3. persona plural, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
ellas habían arremetido
Ustedes [arremeter]
3. persona plural, pretérito pluscuamperfecto, indicativo
sākt mācīties
Ustedes habían arremetido

Lai ievietotu komentāru, jums jāpiesakās.