Conjugación del verbo regular 'insistir' en español en pretérito anterior de indicativo

 0    10 speciālā zīme    trūkums
lejupielādēt mp3 Drukāt spēlēt pārbaudiet sevi
 
jautājums español atbilde español
yo [insistir]
1. persona singular, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
yo hube insistido
tú [insistir]
2. persona singular, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
tú hubiste insistido
él [insistir]
3. persona singular, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
él hubo insistido
ella [insistir]
3. persona singular, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
ella hubo insistido
Usted [insistir]
3. persona singular, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
Usted hubo insistido
nosotros [insistir]
1. persona plural, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
nosotros hubimos insistido
vosotros [insistir]
2. persona plural, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
vosotros hubisteis insistido
ellos [insistir]
3. persona plural, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
ellos hubieron insistido
ellas [insistir]
3. persona plural, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
ellas hubieron insistido
Ustedes [insistir]
3. persona plural, pretérito anterior, indicativo
sākt mācīties
Ustedes hubieron insistido

Lai ievietotu komentāru, jums jāpiesakās.