Prawo spadkowe - zapisy

 0    23 speciālā zīme    mayaa
lejupielādēt mp3 Drukāt spēlēt pārbaudiet sevi
 
jautājums język polski atbilde język polski
Co to jest zapis?
sākt mācīties
Zapis to cząstkowe przysporzenie ze spadku na rzecz osoby trzeciej zwanej zapisobiorcą.
Czym różnił się zapis od dziedziczenia?
sākt mācīties
Zapis różnił się od dziedziczenia tym, że nie powodował odpowiedzialności za długi spadkowe.
Jakie znasz formy zapisu?
sākt mācīties
W dawnym prawie rzymskim znana była tylko jedna forma zapisu: legat (legatum). W okresie pryncypatu wprowadzono fideikomis (fideicomissum).
Co to był legat?
sākt mācīties
Legat był zapisem prawa cywilnego. Jego stanowienie musiało być dokonane w sposób formalny przy użyciu określonych przez prawo słów.
Co to był fideikomis?
sākt mācīties
Fideikomis to zapis w postaci nieformalnej prośby, z którą spadkodawca zwracał się do dziedzica lub zapisobiorcy o wydanie wskazanej osobie określonego przysporzenia majątkowego. Zazwyczaj fideikomis był ustanawiany w kodocylu.
Jakie znasz rodzaje legatu?
sākt mācīties
Istniały cztery rodzaje legatu: legat windykacyjny, legat damnacyjny, legat sinendi modo oraz legat per praeceptionem.
Co to był legat windykacyjny?
sākt mācīties
Legat windykacyjny polegał na bezpośrednim oddaniu przez zapisodawcę rzeczy będącej - tak w chwili sporządzania testamentu, jak w chwili śmierci zapisodawcy jego własnością kwirytarną. Zapis ten, z chwilą nabycia przez dziedzica spadku, dawał legatariszowi własność rzeczy zapisanej. Przysługiwała mu skuteczna erga omnes skarga windykacyjna o wydanie zapisanego przedmiotu.
Co to był legat damnacyjny?
sākt mācīties
Wskutek ustanowienia legatu damnacyjnego powstawało pomiędzy zapisobiorcą jako wierzycielem, a dziedzicem jako dłużnikiem zobowiązanie jak gdyby z kontraktu. Przedmiotem zapisu mogła byc rzecz, która nie stanowila własności dziedzica. Dziedzic powinien ją wtedy nabyc i świadczyc na rzecz zapisobiorcy. Zapisobiorcy przysługiwała skarga actio ex testamento, za pomocą której mógł domagać się od dziedzica wykonania zapisu.
Co to był legat sinendi modo?
sākt mācīties
Legat sinendi modo był odmiana legatu damnacyjnego. Zobowiązywał dziedzica, aby ten pozwolił na zabranie przez legatariusza zapisanej mu rzeczy. Przedmiotem tego zapisu mogła być tylko taka rzecz, która w chwili śmierci testatora stanowiła jego własność lub własnosć dziedzica obciążonego zapisem.
Co to był legat per praeceptionem?
sākt mācīties
Legat per praeceptionem uprawniał zapisobiorcę do objęcia przedmiotu zapisu, który nie wchodził do podziału spadku i nie był wliczany przy obliczaniu części spadkowej.
Jakie było stanowisko prawników co do legatu per praeceptionem?
sākt mācīties
Sabinianie uważali, że zapisobiorcą legatu per praeceptionem może być tylko współdziedzic, Prokulianie twierdzili, że może być nim również osoba trzecia.
Dlaczego zostały wprowadzone ustawowe ograniczenia zapisów?
sākt mācīties
Umieszczanie zapisów w testamencie było w Rzymie praktyką bardzo rozpowszechnioną. Majątkiem spadkowym rozporządzano w legatach, a dziedzic nie zyskiwał na mocy samego tesatamentu żadnego realnego przysporzenia majątkowego. Pozostawało mu jedynie miano spadkobiercy. W konsekwencji spadkobiercy odmawiali przyjęcia spadku, następowało dziedziczenie beztestamentowe, a ustanowione w testamencie zapisy były nieskuteczne. Dlatego właśnie wprowadzono ograniczenia zapisów.
Jakie znasz ograniczenia zapisów?
sākt mācīties
Lex Voconia ze 169r. przed Cr. oraz lex Falcidia z 40 r. przed Chr.
Co postanawiała lex Voconia?
sākt mācīties
Lex Voconia postanawiała, że nikt nie może nabyć w drodze zapisu więcej niż ustanowiony w testamencie dziedzic.
Co postanawiała lex Falcidia?
sākt mācīties
Lex Falcidia postanawiała, że dziedzic może wydać na legaty nie więcej niż 3/4 spadku. Jemu samemu przysługuje quarta Falcidia - kwarta falcydyjska czyli 1/4 nieobciążonego spadku.
Co to był fideikomis?
sākt mācīties
Fideikomis (fideicomissum) był to zapis oparty na nieformalnej prośbie skierowanej przez spadkodawcę do swojego spadkobiercy, aby wydał osobie trzeciej (fideicomissarius) pewną korzyśc majątkową.
Czy fideikomis był objęty ochroną prawną?
sākt mācīties
Początkowo spełnienie woli spadkodawcy było traktowane tylko jako obowiązek moralny i zalezało od dobrej woli (fides) dziedzica. Na początku pryncypatu fideikomisy zostały objęte ochroną prawną ze strony konsula w drodze postępowania nadzwyczajnego. Od czasów cesarza Klaudiusza fideikomisy jako zaskarżalne podlegały jurysdykcji specjalnie ustanowionych praetores fideicomissarii.
Jakie były różnice między legatem a fideikomisem?
sākt mācīties
Dla fideikomnisu, inaczej niż w przypadku legatu nie była wymagana ścisła forma. LEgatem mógł być obciążony tylko dziedzic testamentowy, a fideikomisem każdy kto otrzymał jakies przysporzenie ze spadku np. legatariusz lub obdarowany w drodze mortis causa capio.
Co to było mortis causa capio?
sākt mācīties
Mortis causa capio to przysporzenie majątkowe dokonane na podstawie aktu ostatniej woli nie będące ani spadkiem, ani żadną postacią legatu.
Kiedy zostały zniesione róznice między legatem a fideikomisem?
sākt mācīties
W czasach justyniańskich.
Co to był fideikomis uniwersalny?
sākt mācīties
Fideikomis uniwersalny był zapisem na mocy którego spadkodawca polecal dziedzicowi zwanemu heres fiduciarius wydać cały spadek wskazanej osobie trzeciej natychmiast lub w razie zaistnienia ewnych okoliczności. Zapis taki był sprzeczny z zasadą Semel heres semper heres.
Kto przy fideikomisie uniwersalnym ponosił odpowiedzialnośc za długi spadkowe?
sākt mācīties
Początkowo fideikomisariusz nabywał tylko aktywa spadku. Odpowiedzialność za długi spadkowe ponosił dziedzic powierniczy. Często z tego wzgledy dziedzic. powierniczy odmawiał przyjęcia spadku. Aby chronić dziedziców powierniczych wprowadzono dwa dwie uchwały senatu: senatus consultum Trebellianum i senatus consultum Pegasianum.
Co stanowiło senatus consultum Trebellianum?
sākt mācīties
Senatus consultm Trebellianum z 56r. stanowiło, że fideikomisariusz przejmuje zarówno aktywa jak i pasywa spadkowe. Senatus consultu, Pegasianum z 73r. stamowiła, że dziedzic powierniczy nie jest zobowiązany do wydania więcej niż 3/4 spadku. W prawie justyniańskim fideikomisariusz był zawsze następcą ogólnym dziedzica.

Lai ievietotu komentāru, jums jāpiesakās.