jautājums                    | 
                
                    atbilde                    | 
            
        
        | 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      władczy akt organu władzy państwowej, który składa się z norm ogólnych (istnieją wyjątki od tej reguły).   
 | 
 | 
 | 
      Prawo stanowione sensu stricte    sākt mācīties
 | 
 | 
      stanowienie prawa na drodze jednostronnej decyzji organu państwowego lub instytucji upoważnionej przez taki organ.   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      umowa, której stronami są organy państwowe i/lub upoważnione przez nie instytucje. Jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest organ państwowy to można mówić o współ stanowieniu prawa przez państwo.   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      powstanie prawa w drodze decyzji sądowej lub administracyjnej. Jeżeli zawartą w tej decyzji normę ogólną uważa się za wiążąca.   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      zawarta w decyzji sądowej norma ogólna która de iure (formalnie wiążące) lub de facto (formalnie nie wiążące) wpływa na podejmowanie innych decyzji przez sądy.   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      zasada związania sądu precedensem. Ustawa może uchylić precedens.   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      organ państwa nie tworzy ale uznaje kreślone normy za normy prawne. Odgrywa znaczącą rolę w państwach azjatyckich i afrykańskich oraz jest jeszcze źródłem prawa międzynarodowego publicznego   
 | 
 | 
 | 
      subsydiarność prawa zwyczajowego    sākt mācīties
 | 
 | 
      polega na tym iż wolno jest je zastosować pod warunkiem, iż dane zagadnienie nie jest uregulowane przez ustawy lub inne akty normatywne.   
 | 
 | 
 | 
      Kryteria uznania normy za normę prawa zwyczajowego    sākt mācīties
 | 
 | 
      1. Powszechna akceptacja zwyczaju 2. Uznanie zwyczaju przez sądy lub inne organy stosujące prawo 3. Akceptacja zwyczaju jako wiążącego przez doktrynę prawniczą   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      akceptowane w określonej grupie czy środowisku, chociaż nieuznawane za wiążące przez organy państwowe, reguły postępowania.   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      organ państwa uznaje za normy prawne pewne normy religijne (islam).   
 | 
 | 
 | 
      ŹRÓDŁA PRAWA: W sensie formalnym (fontem Iris oriundi)    sākt mācīties
 | 
 | 
      każdy akt, dokument, decyzja, którą wdanym systemie prawa uważa się z źródło norm prawnych; np. ustawa, rozporządzenie, uchwała odpowiedniego organu państwowego (Polska), precedens   
 | 
 | 
 | 
      Źródła poznania prawa (fontem Iris cognoscendi    sākt mācīties
 | 
 | 
      wszelkiego rodzaju dokumenty i obiekty na podstawie których możemy ustalić treść norm prawnych; OFICJALNE-urzędowe dzienniki promulgacyjne np. Dziennik Ustaw, Monitor Polski NIEOFICJALNE: dokumenty, obiekty na podstawie, których możemy ustalić treść norm   
 | 
 | 
 | 
      Dziennik Ustaw publikuje:    sākt mācīties
 | 
 | 
      ,ustawy, rozporządzenia, ratyfikowane umowy miedzynarodowe   
 | 
 | 
 | 
      Monitor Polski publikuje:    sākt mācīties
 | 
 | 
      uchwały Rady Ministrów; zarządzenia ministrów   
 | 
 | 
 | 
      Żródła prawa w sensie MATERIALNYM    sākt mācīties
 | 
 | 
      najmniej określony i przydatny, odnosi się do czynników społecznych, ekonomicznych (ideologii, przekonań moralnych, religijnych, układów sił politycznych w państwie, sytuacji ekonomicznej);   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      jest każda reguła lub zasada stanowiąca samodzielną podstawę decyzji sędziowskiej lub innego aktu stosowania prawa, a więc może być samodzielnym źródłem naszych praw i obowiązków; np. ustawa, traktaty międzynarodowe, rozporządzenia instytucji unijnych;   
 | 
 | 
 | 
      Niesamoistnym źrodlem prawa    sākt mācīties
 | 
 | 
      wszystkie normy i materiały, które nie mogą stanowić wyłącznej podstawy aktu stosowania prawa, a tym samym nie mogą być samodzielnym źródłem naszych uprawnień lub obowiązków; np. reguły egzegezy, doktryny, poglądy, materiały komisji legislacyjnych   
 | 
 | 
 | 
      Cechy prawa europejskiego:    sākt mācīties
 | 
 | 
      1. Mieszane – ma charakter zarówno prawa międzynarodowego jak i wewnętrznego 2. podlega bezpośredniemu stosowaniu w państwach członkowskich 3. Brak rozgraniczenia aktów tworzenia i stosowania prawa   
 | 
 | 
 | 
      Źródła prawa europejskiego:    sākt mācīties
 | 
 | 
      1. Prawo pierwotne – traktaty założycielskie, załączniki i protokoły, traktaty akcesyjne; Prawo pochodne – wszystkie akty normatywne ustanowione przez organy UE (rozporządzenia, dyrektywy, decyzje),3. umowy miedzyn. 4. zasady ogolne prawa wspolnotowego   
 | 
 | 
 | 
      kategorie dyrektyw techniki prawodawczej    sākt mācīties
 | 
 | 
      dyrektywy systematyki wewnętrznej, zewnętrznej(poziome i pionowe), dyrektywy adresata i warunków, dyrektywy języka   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      w której skład wchodzi: tytuł, określenie podstawy prawnej oraz wstęp (preambuła) do aktu normatywnego;   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      sklada sie z przepisów prawnych   
 | 
 | 
 | 
| 
     sākt mācīties
 | 
 | 
      1. MERYTORYCZNE: ogólne, szczegółowe -prawa mater., o org. i trybie post., ustrojowe proceduralne, karne 2. ZMIENIAJĄCE 3. PRZEJŚCIOWE i DOSTOSOWUJĄCE 4. KOŃCOWE uchylające i o wejsciu aktu normy w zycie   
 | 
 | 
 |